Beklentinin oldukca yerlerde sürünmesi sonucunda, bittiginde "Hic de fena degilmis." dedirten bir film oldu sanirim "Yes Man". Tabiiki Jim Carrey'in mimiklerine güldügüm kadar da kustum. Filmin eglenceli tarafi, kanimca, Jim Carrey'in ötesinde ektra pesimist bir insanin maximum optimist tarafa gecisi seklindeki ilginc konunun absürd bir sekilde ele alinmis olmasi. Tabii Carrey de tüm sarlatanliklari ile oldukca iyi uyuyor bu absürdlüge, belkide bu nedenle de cok göze batmiyor.
Bu arada film yazilarina önerdigim yer, zaman ve yanindakiler seklinde bir bölüm ekliyorum, hayirlisi...
Zaman: Pazar öglesonrasi
Yer: Kesinlikle evde hatta kanepede
Yanindakiler: Misir, kola
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder